وقتی از مهارت صحبت می کنیم، منظور توانایی دستکاری برای انجام یک کار است و به ضخامت مواد دستکش، خاصیت ارتجاعی و بدشکلی آن مربوط می شود: یعنی در یک کلام، مهارتی که دستکش به کاربر خود می دهد.
دستکش ایمنی جوشکاری ، مانند بقیه تجهیزات حفاظت فردی، بر اساس خطر به 3 دسته طبقه بندی می شوند.
دسته I.- طراحی ساده. آنها در برابر خطرات جزئی یا جزئی محافظت می کنند.
این دستکش ها ممکن است بدون بررسی نوع EC تولید شوند و سازنده یا توزیع کننده ممکن است گواهی انطباق خود را صادر کند.
دسته دوم.- طراحی متوسط. از خطرات میانی محافظت می کند، یعنی خطراتی که نمی توانند باعث آسیب جدی یا مرگ شوند.
آنها توسط یک آزمایشگاه یا سازمان اطلاع رسانی تایید شده اند.
دسته III.- طراحی پیچیده. از خطر آسیب غیرقابل برگشت یا مرگ محافظت می کند.
آنها توسط یک آزمایشگاه یا سازمان آگاه شده، به علاوه کنترل تولید توسط همان سازمان تأیید شده اند.
تمام دستکش‌های محافظی که در اتحادیه اروپا به بازار عرضه می‌شوند باید دارای گواهینامه مناسب باشند.
این گواهی خطراتی را که توسط دستکش پوشانده می شود با استفاده از پیکتوگرام های سپر شکل (نماد محافظت در برابر خطر) مشخص می کند، همچنین “سطح عملکرد” را بیان می کند که کارایی برای هر نوع ریسک تحت پوشش است.
سطح حفاظت با عددی بین 0 تا 4 مشخص می شود که با نتایج آزمایش های انجام شده در آزمایشگاه مطابقت دارد. سطح 0 نشان می دهد که دستکش آزمایش نشده است یا نتایج کمتر از حداقل مورد نیاز است.
نتایج دستکش هر چه عدد بیشتر باشد بهتر است. استانداردهای هماهنگ شده ای در سطح اروپا برای ارزیابی انطباق دستکش ها وجود دارد.
به همین ترتیب، بسته بندی دستکش ها با این عناصر و همچنین با پیکتوگرام مناسب برای خطر تحت پوشش دستکش، زمانی که در تست عملکرد مربوطه به سطح 1 برسد، علامت گذاری می شود.
پیکتوگرام های مختلف موجود برای انواع مختلف خطرات در زیر نشان داده شده است.
ما ترجیح داده‌ایم هر یک از استانداردهای هماهنگ شده EN را در صفحات جداگانه شرح دهیم، بنابراین اگر جزئیات بیشتری در مورد هر یک از استانداردهای مرتبط می‌خواهید، فقط پیوند هر یک از آنها را دنبال کنید.
