لامپ های هالوژن جریان های هجومی زیادی ایجاد می کنند، این دقیقاً با توجه به شدت جریان در حال حاضر بسیار مضر است.
در اوایل سال 2012، محدودیت های اعمال شده توسط دستورالعمل طراحی زیست محیطی اتحادیه اروپا ایجاب می کرد که برای مثال، لامپ های قوی تر (با بیش از 950 لومن) با شیشه شفاف حداقل باید به کلاس C بهره وری انرژی برسند.
این به راحتی با لامپ های هالوژن امکان پذیر است.، با این حال، از سپتامبر 2016، کلاس کارایی B مورد نیاز بود، که برخی از لامپهای هالوژنی که قبلاً موجود بودند را ممنوع کرد.
از سپتامبر 2018، ممنوعیت لامپهای رشتهای تشدید شد، به این معنی که بیشتر انواع لامپهای هالوژن، به جز انبارها، دیگر قابل فروش نیستند.
لامپ هالوژن چشمی با وجود بازده انرژی متوسطی که دارند، برای برخی کاربردها منطقی هستند – اما به سختی برای روشنایی اولیه اتاقها.
استفاده از لامپ های هالوژن در جایی توصیه می شود که می توان از تابش مستقیم و بسیار روشن و طیف رنگ “سرد” به خوبی استفاده کرد، جایی که بهره وری انرژی به دلیل دوره های کوتاه استفاده از اهمیت کمتری برخوردار است و استفاده از جایگزین های خوب دشوار است.
این به عنوان مثال اعمال می شود ب. برای چراغهای فضای باز که فقط گهگاه برای چند دقیقه کار میکنند و باید نور خروجی ارائه کنند که دستیابی به آن با منابع نور LED دشوار است.
با این حال، در صورت لزوم، با استفاده از چندین منبع نور، می توان چنین چراغ هایی را به طور فزاینده ای با فناوری LED ساخت.
لامپ های هالوژن (مثلا نورافکن های سقفی با توان 200 وات) به سختی برای روشنایی اولیه اتاق ها مناسب هستند، البته فقط به این دلیل که راندمان انرژی باید برای آنها بیشتر باشد. طیف نور سرد به ویژه برای فضاهای زندگی نامطلوب است.
میتوان با کمنور کردن آن را گرمتر کرد، اما با انجام این کار راندمان انرژی را حتی بیشتر کاهش میدهد.
اثر خیره کننده قوی لامپ های هالوژن در اتاق نشیمن نیز اغلب بسیار نامطلوب است اگر لامپ به شما اجازه دهد مستقیماً به لامپ نگاه کنید.