تهویه طبیعی ساختمان عبارت است از حذف هوای مصرفی، البته از طریق دودکش های تهویه. جریان هوای تازه باید از طریق نشتی (عمدتا: پنجره ها و درها) صورت گیرد.
به طور کلی، تهویه مرغداری به شرایط بیرونی حاکم در آن زمان بستگی دارد؛ برای مثال دمای بیرون باید کمتر از داخل ساختمان باشد و در بیرون باید نسیم ملایمی بوزد.
متأسفانه، ما تأثیر بسیار محدودی بر شدت تهویه داریم و فرآیند تبادل هوا به خودی خود ناپایدار است.
این را هم اضافه کنیم که در مواقعی که ساختمان های ضد هوا ساخته می شوند، این نوع تهویه به عنوان تهویه موثر شانس موفقیت کمتری دارد.
در این حالت، این دستگاه تهویه است که هوای ساختمان (به طور دقیق تر، فن هایی که بخشی از آن هستند) را تحت فشار قرار می دهد.
بنابراین لازم است منبع تغذیه را وصل کنید بسته به تعداد و “جهت” عملکرد دستگاه، ما بین تهویه مکانیکی منبع، تهویه مکانیکی خروجی و تهویه مکانیکی تامین و خروجی تمایز قائل می شویم.
در مورد تهویه مکانیکی اگزوز، هوای ساختمان از اتاق های کثیف (حمام، توالت، آشپزخانه) از طریق توری های خروجی و فن ها خارج می شود.
توری ها مستقیماً در ورودی کانال، در فضای سقف کاذب و همچنین در اتاق زیر شیروانی بدون استفاده قرار می گیرند.
حذف هوا از اتاق های انتخاب شده باعث ایجاد فشار منفی در آنها می شود که – به طور خلاصه – باعث حرکت هوا از اتاق های دیگر می شود.
از طرفی هوای تازه از طریق نشتی یا هواکش های پنجره ای یا دهانه های مخصوص تامین می شود.
در تهویه مکانیکی، هوای خارجی به وسیله فن هایی به داخل ساختمان وارد می شود.
از طرفی خروج هوای مصرفی از طریق نشتی صورت می گیرد، با دمیدن هوای مکانیکی، فشار بیش از حد در ساختمان ایجاد می کنیم.
از طرف دیگر، تهویه مکانیکی منبع تغذیه و خروجی، ترکیبی از تهویه اگزوز و تامین است. در اینجا، حرکت هوای تامین شده و استخراج شده به دلیل عملکرد فن ها انجام می شود.
هوا از طریق یک ورودی هوا (میدان، دیوار، سقف) وارد می شود و سپس از طریق یک مجرای جمعی که با یک ورودی هوا (دیوار، سقف) ختم می شود، خارج می شود.
