با در نظر گرفتن ویژگی های لوله آزمایشگاهی رنگی تعامل اجزای نمونه تجزیه و تحلیل شده با افزودنی های مختلف، برای هر آزمایش، باید دستورالعمل ها را بررسی کنید تا مشخص شود سازنده این معرف ها از کدام نمونه استفاده می کند.
برای جداسازی تمیزتر کسر خون مایع و لخته در حین سانتریفیوژ، از لوله های آزمایش ویژه حاوی ژل بی اثر استفاده می شود (شکل 5).
این ژل سنگین‌تر از پلاسما است، اما سبک‌تر از سلول‌های خونی تشکیل‌شده است، بنابراین پس از سانتریفیوژ نمونه‌ها، لایه‌ای را تشکیل می‌دهد که به عنوان یک مانع جداکننده عمل می‌کند.
اگرچه ژل از نظر شیمیایی و بیولوژیکی بی اثر است، اما می تواند با نتایج برخی از آزمایشات تداخل داشته باشد.
بنابراین، مشاهده شد که هنگام استفاده از برخی از لوله های آزمایش با ژل، نتایج آزمایش ها، به ویژه آزمایش های هورمونی، ممکن است تا حدودی مخدوش شود.
برای اکثر آزمایشات ایمونوشیمیایی، استفاده از سرم توصیه می شود، یعنی خون بدون مواد افزودنی یا با فعال کننده های انعقادی در لوله ها گرفته می شود.
لوله‌های سرم قبل از سانتریفیوژ باید حداقل برای مدت زمانی که سازنده لوله‌ها مشخص می‌کند تا زمانی که لخته‌ای با کیفیت مناسب تشکیل شود، نگهداری شود. بسیاری از دستورالعمل ها 60 دقیقه برای لوله های سرم و 30 دقیقه برای لوله های مانع ژل را توصیه می کنند.
برخی از آزمایشگاه‌ها با تمایل به نتایج سریع‌تر، لوله‌ها را به اندازه کافی نگه نمی‌دارند، که احتمال تشکیل فیبرین پس از سانتریفیوژ و جداسازی سرم را افزایش می‌دهد، که می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد، به‌ویژه در مواردی که بیمار لخته شدن را کاهش داده است.
